Πρέπει να ήταν Οκτώβριος όταν άρχισαν να καταφθάνουν σωρηδόν τα μηνύματα στον υπολογιστή μου κατά του εμβολιασμού για τη νέα γρίπη. «Το παιχνίδι είναι στημένο», διαλαλούσαν με τον τρόπο τους άρθρα, πραγματικά και πλαστά βίντεο, φίλοι και γνωστοί. Την ίδια στιγμή, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα μάς προέτρεπαν να εμβολιαστούμε δια στόματος δημοσιογράφων και γιατρών. Και οι διαφωνίες μεταξύ αδαών έδιναν κι έπαιρναν. Ανησυχία, φόβος, αμφιβολία. Ένας άτυπος πόλεμος μεταξύ οπαδών και πολέμιων του πολυσυζητημένου εμβολίου βρισκόταν σε εξέλιξη και εντεινόταν, ενώ οι πληροφορίες και οι απόψεις περί νέας γρίπης πολλαπλασιάζονταν στα εισερχόμενα του υπολογιστή. Μαζί με τις πληροφορίες αυξανόταν και το δηλητήριο της δυσπιστίας ανάμεσα στους ανθρώπους, δηλητήριο πολύ πιο επικίνδυνο και πικρό από ιούς και εμβόλια: Κάποιοι – οι μεν ή οι δε- μας λένε ψέματα. Κάποιοι –οι μεν ή οι δε- παίζουνε παιχνίδια!