Σύμφωνα με την κοινή λογική και με την κλασική αντίληψη της επιστήμης είναι αδύνατο μια ενέργεια να εισδύσει σε έναν "χώρο", σε ένα σύστημα μεγαλύτερης ενέργειας, υπερνικώντας το φράγμα του δυναμικού αυτού του χώρου!

Για να περάσει αυτή η ενέργεια σ’ αυτόν τον χώρο χρειάζεται να αυξηθεί τόσο ώστε να εξισωθεί τουλάχιστον με την ενέργεια του συστήματος!

Η μία περίπτωση, επομένως, είναι ένα σώμα κάποιου συστήματος να αυξήσει τόσο την ενέργειά του ώστε να περάσει και να ενταχθεί μέσα σε ένα σύστημα μεγαλύτερης ενέργειας, γιατί έτσι μπορεί να ξεπεράσει το φράγμα δυναμικού της μεγαλύτερης ενέργειας. Αυτό εξηγείται λογικά!

Με την εξέλιξη όμως της επιστήμης και την ανάπτυξη της κβαντικής θεωρίας υπάρχει και μια δεύτερη περίπτωση είσδυσης σώματος κάποιας ενέργειας σε ένα σύστημα μεγαλύτερης ενέργειας μέσω και δια του φαινομένου της “σήραγγας” ! 

Φαινόμενο σήραγγας ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ένα σωματίδιο έχει πιθανότητα να βρεθεί από μία περιοχή σε μία άλλη, αν και οι δύο περιοχές διαχωρίζονται μεταξύ τους από ένα φράγμα δυναμικού.

Για παράδειγμα, μια κβαντική μπάλα που βρίσκεται μέσα σε μια κοιλότητα με μια μέση ενέργεια πάρα πολύ μικρή για την κλασική διαφυγή της από την κοιλότητα, μπορεί να δραπετεύσει, παρόλα αυτά, κβαντικά. Αυτή η διαδικασία καλείται “φαινόμενο σήραγγας” επειδή είναι ένας τρόπος να βγούμε από ένα “φράγμα” χωρίς να περάσουμε πάνω από αυτό, αλλά δια μέσου αυτού.

Αναλογικά σκεπτόμενοι μπορούμε να προσεγγίσουμε, χονδροειδώς έστω, τον τρόπο με τον οποίο σε ένα σύστημα-κόσμο είναι δυνατόν να εμφανιστούν και να μορφοποιηθούν ενέργειες από άλλα συστήματα, προκαλώντας συνήθως αναστατώσεις στο σύστημα, ως νέα στοιχεία που έρχονται να ενταχθούν σ’αυτό!

Βέβαια μπορούμε να προσεγγίσουμε κάπως και τον τρόπο με τον οποίο εισδύουν σε ένα σύστημα-κόσμο ανώτερες ενέργειες, από την ενέργεια  του συστήματος.

Στην περίπτωση αυτή, επειδή υπάρχει θέμα κατάργησης του συστήματος, τροποποιούνται ώστε εξωτερικά, μορφικά, να είναι συμβατές με το σύστημα, διατηρώντας εσωτερικά την ισχύ τους, με ό, τι αυτό σημαίνει!

Έτσι φαίνεται ότι η είσοδος γίνεται χωρίς να διαταράσσεται το σύστημα, παρόλη την ανισότητα ενέργειας και δονητικότητας, ώστε να εμφανιστούν αποτελέσματα, με την αξιοποίηση των οποίων τα στοιχεία του συστήματος βοηθούνται να προχωρήσουν στην περαιτέρω εξέλιξή τους!

Η κοινή λογική των ανθρώπων δυσκολεύεται να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που εγείρονται.

Άλλωστε και τα κβαντικά φαινόμενα δεν εξηγούνται με την τετράγωνη και σχετική περιορισμένη λογική.

Η διεύρυνση όμως της συνειδητότητας, με ό, τι αυτό συνεπάγεται, καθιστά δυνατή την κατανόηση κάποιων πραγμάτων, τα οποία υπερβαίνουν την ανθρώπινη λογική! Τα συστήματα δεν είναι πλήρως απομονωμένα.

Σ. Τσαχάλης