Ο Γουίντυ Ντράιντεν γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1950. Έχει δουλέψει στους τομείς της ψυχοθεραπείας και της συμβουλευτικής ψυχολογίας πάνω από είκοσι πέντε χρόνια και έχει γράψει ή επιμεληθεί περισσότερα από εκατό βιβλία. Είναι καθηγητής Συμβουλευτικής Ψυχολογίας στο κολλέγιο Γκόλντσμιθ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. 

 Παραθέτει τις περιπτώσεις πολλών ανθρώπων που βρήκαν αποτελεσματική τη μέθοδό του και δίνει παραδείγματα για να καταλάβετε πώς να κάνετε πράξη τις ιδέες αυτές, ώστε να επιτύχετε μια πραγματική και θετική αλλαγή στη ζωή σας.

Η αποδοχή του εαυτού μας είναι πραγματικά ένα ζήτημα που απασχολεί πλέον όλους τους ανθρώπους!

 Οι σχεδόν καθημερινές συζητήσεις μας γύρω από τον εαυτό δείχνουν τόσο την ανάγκη μας να αποκτήσουμε την αυτογνωσία, αλλά και τη σύγχυση γύρω από το τι είναι και τι δεν είναι εαυτός.

Οι γνωστές σε όλους συνηθισμένες και συχνές εκφράσεις «να τα βρω με τον εαυτό μου», «δεν γνωρίζει τον εαυτό του», «κοιτά μόνο τον εαυτό του» κ.λπ., δείχνουν τα ασαφή όρια μεταξύ της αγάπης του εαυτού και της εγωκεντρικής αντίληψης, του εγωισμού.

Η διαπαιδαγώγηση και ο πολιτισμός μας ενισχύουν πρότυπα συμπεριφοράς, αντίθετα με την αγάπη του εαυτού.

Τι σημαίνει όμως «αγαπώ τον εαυτό μου»; Είναι το μεγάλο ερώτημα!  

Όταν αγαπάμε τον εαυτό μας, τα συναισθήματά μας είναι υγιή και η συμπεριφορά μας αποτελεσματική!

Ενεργούμε αποτελεσματικά και δεν παραιτούμαστε στη ζωή!

Αποδεχόμαστε τον εαυτό μας γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που ..δεν είναι.

Πιστεύουμε στον προσωπικό σκοπό!

Αποδεχόμαστε και κατανοούμε τη διαφορετικότητα!

Αισθανόμαστε ελευθερία!

Αισθανόμαστε Ευθύνη!

Εκφραζόμαστε με θάρρος!

Συνεργαζόμαστε με τους ανθρώπους!

Αν απορρίπτουμε τον εαυτό μας για τα ελαττώματά του, μάλλον δεν θα είμαστε σε θέση να ζητούμε την αποδοχή των άλλων. Η αγάπη του εαυτού δεν περιέχει μόνο τα προτερήματά μας, αλλά και τις ελλείψεις μας, τις αδεξιότητες και τις αδυναμίες μας.

Οπως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να αναπνέουμε, έτσι δεν έχουμε ευτυχισμένη ζωή αν δεν τρέφουμε καλά συναισθήματα για τον εαυτό μας, όπως είναι η αυτοεκτίμηση και ο αυτοσεβασμός, γι’ αυτό που είμαστε.

Φαίνεται πως μόνο έτσι μπορούμε να γεμίσουμε ενέργεια και να αντιμετωπίσουμε ό, τι μας φέρνει η ζωή, και φυσικά δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τους άλλους αν δεν αγαπάμε τον εαυτό μας.

Μάθε να αγαπάς και να αγαπιέσαι!

Σταμάτης  Τσαχάλης