Σύμφωνα με τον διεθνή οργανισμό, δεν έχουν υπάρξει επαρκείς προσπάθειες πάταξης της διαφθοράς, ενώ σημειώνονται μεγάλες καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης. Για όλους αυτούς τους λόγους, η βαθμολογία της Ελλάδας τo 2009 υποχώρησε στο 3,8 από 4,7 που ήταν πέρυσι στην Κατάταξη Αντιλήψεων για τη Διαφθορά (Corruption Perceptions Index).  

Η λίστα κατατάσσει 180 χώρες ανάλογα με το πώς αντιλαμβάνονται οι πολίτες την έκταση της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα (το 10 αντιστοιχεί σε χαμηλά επίπεδα διαφθοράς και το 0 σε υψηλά). Στην παγκόσμια κατάταξη, πρώτη σε διαφθορά έρχεται η Σομαλία, ακολουθούμενη από το Αφγανιστάν, τη Μιανμάρ, το Ιράκ και το Σουδάν. Τη μεγαλύτερη βαθμολογία και λιγότερη διαφθορά έχει η Νέα Ζηλανδία, ακολουθούμενη από τη Δανία, τη Σιγκαπούρη, τη Σουηδία, και την Ελβετία.   

Ένα ερώτημα, βέβαια, είναι αν μετριέται -και πώς- η διαφθορά και στον ιδιωτικό τομέα. Όπως και ποια είναι η επίδραση της διαφθοράς του ιδιωτικού τομέα στον δημόσιο κι αν έχει νόημα, τελικά, να ξεχωρίζουμε τη διαφθορά σε ιδιωτική και δημόσια.

Κι ακόμη, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των μετρήσεων; Όταν π.χ. μετράμε την πίεσή μας και τη βρίσκουμε ψηλή, παίρνουμε κάποια μέτρα… Όταν μετράμε τη διαφθορά, μήπως απλώς πρόκειται για ένα νέο πεδίο δράσης της …στατιστικολαγνείας ή και για ένα νέο πεδίο άσκησής μας στην κριτική;