Το Σύμπαν μας είναι μία ψευδαίσθηση; |
![]() |
![]() |
![]() |
Επιστήμη - Επιστημονικά άρθρα |
Πέμπτη, 10 Δεκέμβριος 2009 12:06 |
Η πλειονότητα των φυσικών αρνείται την δυνατότητα ύπαρξης φαινομένων που εξελίσσονται με ταχύτητες μεγαλύτερες της ταχύτητας του φωτός. Αλλά ένα πείραμα που έγινε το 1982 από μία ερευνητική ομάδα του πανεπιστημίου του Παρισιού- ίσως το σπουδαιότερο πείραμα του 20ου αιώνα – έδειξε ότι υπό κατάλληλες συνθήκες υποατομικά σωματίδια, όπως τα ηλεκτρόνια, μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία με άλλα υποατομικά σωματίδια, ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει, σαν να “γνώριζε” κάθε ανεξάρτητο σωματίδιο ακριβώς τι κάνουν τα άλλα.. Επομένως αυτό το πείραμα αποδεικνύει ότι μεταξύ των υποατομικών σωματιδίων υπάρχει ένας ιδιαίτερος δεσμός, ο οποίος δεν είναι τοπικού χαρακτήρα.
Ο Άγγλος κβαντοφυσικός DavidBohm, υποστήριξε ότι η ανακάλυψη αυτή φανερώνει την μη ύπαρξη της αντικειμενικής πραγματικότητας. Δηλαδή ότι το σύμπαν παρά την φαινομενική του στερεότητα στην πραγματικότητα είναι ένα φάντασμα, ένα φανταστικό ολόγραμμα .
Ένα ολόγραμμα είναι μια τρισδιάστατη φωτογραφία που γίνεται με τη βοήθεια ακτίνων Laser. Η τρισδιάστατη απεικόνιση δεν είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό ενδιαφέρον ενός ολογράμματος. Εάν το ολόγραμμα ενός αντικειμένου κοπεί στα δύο ή σε περισσότερα κομμάτια και ύστερα τα φωτίσουμε πάλι με φως Laser, ανακαλύπτουμε ότι το κάθε ένα περιέχει ακόμη ολόκληρη την εικόνα του αντικειμένου. Η οντολογική ερμηνεία της κβαντικής Φυσικής του Bohm υποθέτει την πραγματική ύπαρξη των σωματιδίων και των πεδίων. Τα σωματίδια έχουν μία πολύπλοκη εσωτερική δομή και συνοδεύονται πάντα από ένα κβαντικό κυματικό πεδίο. Επηρεάζονται όχι μόνο από κλασικές ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις, αλλά και από μία λεπτότερη δύναμη, το κβαντικό δυναμικό, που ορίζεται από το κβαντικό τους πεδίο. Το κβαντικό δυναμικό μεταφέρει πληροφορίες απ’ όλο το περιβάλλον και παρέχει άμεσες, μη-τοπικές συνδέσεις μεταξύ των κβαντικών συστημάτων. Κατευθύνει τα σωματίδια με τον ίδιο τρόπο που κατευθύνουν τα ραδιοφωνικά κύματα ένα αεροπλάνο με αυτόματο πιλότο. Γι’ αυτό οι σωματιδιακές τροχιές εμφανίζονται χαοτικές. Αντιστοιχούν σ’ αυτό που ο Bohm ονομάζει “ενυπάρχουσα τάξη”, η οποία μπορεί να θεωρηθεί, σαν ένας ωκεανός ενέργειας στον οποίο ο φυσικός ή υλικός κόσμος είναι ένας απλός κυματισμός. Το κβαντικό πεδίο -η ενυπάρχουσα τάξη- υπόκειται στη διαμορφωτική και οργανωτική επίδραση ενός υπερ-κβαντικού δυναμικού, που εκφράζει τη δράση μίας υπερ-ενυπάρχουσας τάξης. Το υπερ-κβαντικό δυναμικό κάνει τα κύματα να συγκλίνουν ή να αποκλίνουν, παράγοντας ένα είδος συμπεριφοράς όμοιας με τη συμπεριφορά των σωματιδίων. Οι φαινομενικά διαφορετικές μορφές που βλέπουμε γύρω μας είναι μόνο σχετικά σταθερές και ανεξάρτητες εικόνες, που δημιουργούνται και υποστηρίζονται από μία ακατάπαυστη κίνηση κρυσταλλοποίησης και αποκρυσταλλοποίησης, μέσα σε μία ενυπάρχουσα τάξη. Η συνείδηση ριζώνει βαθιά στην ενυπάρχουσα τάξη και γι’ αυτό είναι παρούσα σε κάποιο βαθμό σε όλες τις υλικές μορφές.
Ό, τιδήποτε υλικό είναι επίσης και νοητικό και ο, τιδήποτε νοητικό είναι επίσης και υλικό, αλλά υπάρχουν ακόμα λεπτότερα επίπεδα ύλης απ’ όσα γνωρίζουμε. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας, τα σωματίδια αυτά δεν είναι ίδιες οντότητες αλλά προεκτάσεις του αυτού δομικού “οργανισμού”. Ο διαχωρισμός τους είναι μια ψευδαίσθηση.
Η συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων δείχνει ότι υπάρχει ένα επίπεδο πραγματικότητας του οποίου δεν είμαστε ενήμεροι, ότι υπάρχει μία διάσταση πέραν εκείνης μέσα στην οποία ζούμε σ’ αυτό το πεδίο ύπαρξης.
Ίσως με κάποια αναλογία μπορούν να κατανοηθούν παρόμοια φαινόμενα, τα οποία συμβαίνουν μεταξύ των ανθρωπίνων όντων! Χρειάζεται χρόνος για τη διάνοιά μας να προσαρμοστεί στις νέες γνώσεις. Η πραγματικότητα δεν μπορεί να βρεθεί, παρά μόνο σε μία πηγή, λόγω της διασύνδεσης των πάντων. Σταμάτης Τσαχάλης
|