Οι 'Αγγελοι της Ζωής μας

Πέμπτη, 28 Δεκέμβριος 2006 12:45

της Χριστίνας Αρνή

Πολλά έχουν λεχθεί κι έχουν γραφεί περί των αγγέλων και πολλοί είναι αυτοί που στις μέρες μας, ακόμα κι αν δεν έχουν μια σαφή άποψη περί αυτών, γνωρίζουν κάποια στοιχειώδη πράγματα και αναφέρονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, σ' αυτούς. Οι άγγελοι φύλακες, οι άγγελοι προστάτες, οι άγγελοι παρηγορητές, οι άγγελοι που θεραπεύουν, οι άγγελοι τιμωροί, οι άγγελοι βοηθοί... είναι μερικές από τις ονομασίες με τις οποίες τους διακρίνουμε και στηρίζουμε πολλά από τα φιλοσοφικά ή θρησκειολογικά συστήματά μας.

Οι 'Αγγελοι των Χριστουγέννων, κι αυτοί ξακουστοί, μας θυμίζουν κάτι από τις ιστορίες των παιδικών μας χρόνων... Γύρω από μια φάτνη ή στους αγρούς, προκειμένου να αναγγείλουν το χαρμόσυνο νέο στους βοσκούς, πάντα τρυφεροί, πάντα λαμπεροί, πάντα έτοιμοι για καθοδήγηση... Μπορεί, άραγε, να τους συναντήσει κανείς κι έξω από τις ιστορίες; Μπορεί, άραγε, να τους νιώσει κανείς κι έξω από τις σελίδες ενός βιβλίου; Τουλάχιστον αυτούς, τους αγγέλους των Χριστουγέννων...

'Οχι, δεν θα αναφερθούμε εδώ σε κάποια "μαγική επίκληση" ή σε κάποιο "ειδικό τελετουργικό". Η φύση πρέπει να είναι ο οδηγός μας και ο φυσικός τρόπος ανάπτυξης και εξέλιξης των πραγμάτων είναι, ίσως, ο καλύτερος ανιχνευτής όλων εκείνων των αδιόρατων μονοπατιών της ονομαζόμενης από πολλούς "εσωτερικής ζωής", μόνο που αυτή η "εσωτερική ζωή" αφορά και σε μια εξωτερικότητα. 'Ετσι, αν υπάρχουν άγγελοι, αυτοί πρέπει να είναι σε θέση να εκδηλώνονται και να εκφράζονται στην ζωή μας, μέσα στην καθημερινότητά μας και να μην αποτελούν, απλά, έναν κόσμο μακρινό και αόρατο για εμάς.

Η αορατότητα, ωστόσο, δεν αφορά απλά και μόνο σε ό,τι δεν μπορούν να αντικρίσουν τα μάτια μας, αφορά σε μια συνολική αδυναμία αντίληψης, αίσθησης, των πραγμάτων που υπάρχουν γύρω ή μέσα μας. Αν υπάρχουν άγγελοι και δεν μπορούμε να τους αντικρίσουμε, τούτο είναι ένα θέμα. Αν υπάρχουν άγγελοι και δεν μπορούμε να τους νιώσουμε ή να τους αντιληφθούμε, τούτο είναι ένα άλλο θέμα, ίσως μεγαλύτερο και σπουδαιότερο.

Πόσα πράγματα νιώθουμε, αλλά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι τα βλέπουν τα μάτια μας ή τα αγγίζουν τα χέρια μας! Το αίσθημά μας όμως είναι αρκετό για να μας υποδηλώσει την παρουσία ή την ύπαρξη κάποιου πράγματος.

Δεν χρειάζεται να δούμε ή να αγγίξουμε, προκειμένου να επιτρέψουμε σ' ένα αίσθημα να γεννηθεί μέσα μας. Τούτο, αν και πολλές φορές το κάνουμε, δεν αποτελεί μια φυσική διαδικασία, δεν είναι ένας φυσικός τρόπος ανάπτυξης κι εξέλιξης στην ζωή. Το αίσθημα πρέπει να γεννηθεί φυσικά και ελεύθερα, προκειμένου φυσικά κι ελεύθερα να αναπτυχθεί και να χαράξει την πορεία του.

Αν υπάρχουν άγγελοι, αν οι άγγελοι των Χριστουγέννων είναι μια πραγματικότητα κι όχι μια φαντασία, αν μέσα μας νιώθουμε κάποιες στιγμές την επιθυμία μιας διαφορετικής ζωής για τον εαυτό μας, μιας διαφορετικής κατάστασης, αν μέσα μας νιώθουμε την ανάγκη μιας βαθύτερης αλλαγής και αναζητούμε μέσα σε σωρούς αιτίων την ξεχασμένη μας παιδικότητα ή αγνότητα, τότε ίσως θα πρέπει να στρέψουμε εκ νέου το ενδιαφέρον μας στο αίσθημα.

Υπό μία έννοια το αίσθημα είναι ένας άγγελος, ένας αγγελιαφόρος, κάποιος που αξίζει να του δώσουμε λίγη προσοχή, προκειμένου όλα αυτά που μας φέρνει ως νέα, να τα συλλογιστούμε, να τα αξιολογήσουμε και να επιλέξουμε και να αποφασίσουμε για την συνέχεια των βημάτων της ζωής μας. Σύμφωνα μ' αυτά που μόλις τώρα αναφέραμε, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την υπόθεσή μας για το "αν υπάρχουν άγγελοι..." σε κατάφαση, σε βεβαίωση, λέγοντας πως "ναι, υπάρχουν άγγελοι, αφού υπάρχουν αισθήματα!". Αυτή μας η δήλωση θα είχε, ίσως, την ίδια βαρύτητα με το αν λέγαμε "ναι, υπάρχουν άγγελοι, αφού υπάρχουν σκέψεις!", όμως αν τονίζουμε το αίσθημα, το κάνουμε γιατί αυτό είναι λιγότερο (ή τουλάχιστον εμφανίζεται λιγότερο) υλικό απ' ό,τι η σκέψη, που συνήθως την εμφανίζουμε σαν μια λειτουργία "ενδο-εγκεφαλική".

Δεν μας χρησιμεύει σε τίποτε να θεωρητικολογήσουμε περί της μορφής ενός αγγέλου. Το ζητούμενο δεν είναι η μορφή, αλλά αυτό που βρίσκεται μέσα στην μορφή. Κατά συνέπεια αυτό που αξίζει να αποκαλυφθεί για να εκδηλωθεί, δεν είναι το εξωτερικό, αλλά το εσωτερικό.

Ο καλός άγγελος των παιδικών μας χρόνων, των χριστουγεννιάτικων διηγήσεων και των αγνών μας ονείρων αφορά πάντα και σε ένα όμορφο, αγνό, ταπεινό αίσθημα κι ένα τέτοιο αίσθημα είναι πάντοτε μια καλή βάση για ανάλογες σκέψεις ή πράξεις... Σε τι μας ωφελεί να αναλωνόμαστε μέσα σε έρευνες για το αγγελικό βασίλειο, αν δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε πρώτα απ’ όλα μέσα μας;

Η συνειδητοποίηση μιας αγγελικής παρουσίας αφορά σε μια συνειδητοποίηση ανώτερης τάξης, περισσότερο απελευθερωμένης από τους περιορισμούς του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος μάς θέτει πολλούς περιορισμούς, αν δεν γνωρίζουμε την λειτουργία του και δεν τον χρησιμοποιούμε ανάλογα. Πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν πως το να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη ενός αγγέλου, τούτο σημαίνει πως θα δουν ένα ον, που ανήκει σ’ ένα βασίλειο διάφορο από το δικό τους... Ακόμα κι αν αυτό συνέβαινε, δεν θα απέκλειε το γεγονός πως μια τέτοια συνειδητοποίηση φέρει μέσα της μια αλλαγή, ένα μήνυμα... Πρόκειται για το μήνυμα μιας άλλης κατάστασης, διαφορετικής, πιθανώς, απ’ αυτήν μέσα στην οποία μέχρι στιγμής ζούμε...

Αν επισκεφθούμε έναν βαριά άρρωστο, για να του κάνουμε παρέα, να του ευχηθούμε, να τον περιποιηθούμε όσο μπορούμε, τρέφοντας μέσα μας όμορφα αισθήματα και καλές σκέψεις γι' αυτόν, ο άνθρωπος αυτός δεν θα είναι ο ίδιος. Ακόμα κι αν η ασθένειά του επιμένει επί μακρόν, στον άνθρωπο αυτόν δημιουργήθηκε μια άλλη συνθήκη... 'Ενας άγγελος τον επισκέφθηκε, ένας καλός άγγελος μάλιστα... 'Ισως σαν τον άγγελο των Χριστουγέννων των διάφορων ιστοριών στα παιδικά βιβλία του, ίσως σαν τον άγγελο της φαντασίας του... Δεν έχει σημασία ποιος, σημασία έχει πως ένας άγγελος άγγιξε την ζωή του...

'Ενα αγνό, αυθόρμητο, καλό αίσθημα, μαζί με μια όμορφη σκέψη μπορούν να αλλάξουν πολλά, γιατί αγγίζουν βαθιά τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τους αγγέλους "κάπου εκεί πάνω", και αγνοούν πως αν δεν τους νιώσουν "εδώ κάτω", δεν θα τους νιώσουν πουθενά. Οι άγγελοι, λένε, έχουν φτερά, γιατί πετούν.... Το ίδιο, όμως, δεν κάνει και η σκέψη ή το αίσθημα; Οι άγγελοι, λένε, είναι φωτεινοί (πάντα οι καλοί βεβαίως!)... Το ίδιο, όμως, φωτεινοί δεν είμαστε κι εμείς, όταν, ελεύθεροι από έγνοιες, ανάλαφροι από βάρη, χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, ζούμε την ζωή μας; Η φωτεινότητα δεν είναι προνόμιο των αγγέλων. Το φως φωτίζει όλους και όλα, αρκεί να το αποδεχθούμε. Οι άγγελοι, λένε, είναι γλυκείς, γνώστες πολλών πραγμάτων, κλπ... Το ίδιο, όμως, κι εμείς. 'Οταν το θελήσουμε, όταν το αποδεχθούμε, όταν κατανοήσουμε πως υπάρχουν καλύτεροι τρόποι διαβίωσης πέραν του να είσαι συνέχεια σκυθρωπός, απαισιόδοξος, αδιάφορος, ωχαδελφιστής, κλπ...

Μέσα σε μια τέτοια οπτική οι άγγελοι δεν είναι "κάτι το άπιαστο", αλλά κάτι πολύ κοντινό και οικείο... Δεν ζούνε, απλά, ανάμεσά μας, αλλά και μέσα μας. Δεν είναι, μοναχά, οι κάτοικοι ενός "άλλου κόσμου", αλλά μέρος και του δικού μας κόσμου...

Τα μηνύματα που φέρνουν (τα όποια μηνύματα) είναι τα μηνύματά μας, κι αν, όπως λέγεται, μπορούν να μην υποφέρουν, η γαλήνη τους και η ευτυχία τους μπορεί να είναι, ή να γίνει, και δική μας.

Ο κόσμος μας δεν στερείται την "παρουσία" τους, ακριβώς διότι μέσα στον καθένα από εμάς "ανοίγονται" πολλές προοπτικές, προσφέρονται πολλές δυνατότητες επιλογής. Το να θέλουμε να διατηρήσουμε ένα καλό αίσθημα ή μια καλή σκέψη μέσα μας, τούτο σημαίνει πως θέλουμε να καταστήσουμε, κάποια στιγμή, ολοένα και πιο ‘απτή’ αυτή την "παρουσία" στην ζωή μας.

Πολλές φορές ακούμε να λέγεται: "Δεν ζούμε σε αγγελικό κόσμο! Τα πράγματα είναι αλλιώς..." και μ' αυτό υπονοείται πως ο κόσμος των αγγέλων είναι ένας κόσμος που δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας, κυρίως δε από απόψεως "καλών και ορθών" δεδομένων. Αν, ωστόσο, ο αγγελικός κόσμος είναι (από μια άποψη) ο κόσμος της "καλής και ορθής" βούλησης, τότε σίγουρα ο "δικός μας" κόσμος τον έχει ανάγκη! Υπ' αυτή την έννοια, κάθε σκέψη, κάθε λόγος και κάθε πράξη "καλής και ορθής" βούλησης αποτελεί, ταυτόχρονα, ένα "αγγελικό άγγιγμα" ή -καλύτερα- μια μετάγγιση ζωής από τον αγγελικό κόσμο προς τον δικό μας.

Πολλοί είναι αυτοί που λένε, με παράπονο μερικές φορές, πως δεν έχουν δει ποτέ στην ζωή τους έναν άγγελο, παρ' όλο που πιστεύουν στις αγγελικές υπάρξεις. Κι ωστόσο, όλοι μας είμαστε μάρτυρες, έστω και μια φορά στην ζωή μας, μιας ανιδιοτελούς προσφοράς, ενός στοργικού αγγίγματος, ενός τρυφερού λόγου, μιας καλής συμβουλής ή μιας ορθής προειδοποίησης... 'Ολοι μας, έστω και μια φορά, νιώσαμε την βοήθεια ενός φίλου, βρήκαμε την ανακούφιση μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά, αισθανθήκαμε προστατευμένοι από το χειρότερο, λάβαμε την συγγνώμη για κάποιο σφάλμα μας, γνωρίσαμε το αίσθημα της αποδοχής μας από κάποιον, κ.ά....

'Ολα αυτά φαντάζουν, ίσως, μηδαμινά, όμως μήπως δεν αποτελούν κομμάτια των αδυναμιών μας, μέρη των μικρών ή μεγάλων επιθυμιών μας, των υπερβολικών ή ελάχιστων κενών της ζωής μας; Αν μπόρεσαν κάποια απ' αυτά ή και όλα, έστω για μια στιγμή, έστω για μια φορά, να συμβούν, τότε αυτό σημαίνει πως μπορούν και συνέχεια να συμβαίνουν... Και, αν συνέβαιναν διαρκώς, αν όλα αυτά τα όμορφα και -ίσως- "μικρά" περιστατικά της ζωής αποκτούσαν έναν χαρακτήρα πιο μόνιμο, πιο διαρκή, αν θέλαμε να διακρίνουμε την συνεχή τους παρουσία στην ζωή μας, τότε -ίσως- πολλοί από εκείνους που σήμερα "στενοχωριούνται" γιατί δεν "βλέπουν" τους αγγέλους που τόσο "πιστεύουν κι αγαπούν", να έπαυαν το παράπονό τους, γιατί ο κόσμος τους δεν θα ήταν "διαφορετικός", αλλά σύμφωνος προς τα... "αγγελικά πιστεύω" τους...

Οι "καλοί και ροδαλοί" άγγελοι των Χριστουγέννων που κατά κόρον πωλούνται για να στολίσουν τις γωνιές των σπιτιών μας, μπορούν να είναι "ζωντανές παρουσίες" μέσα μας. Σ' εμάς εναπόκειται να συλλογισθούμε, να νιώσουμε, να επιλέξουμε και να αποφασίσουμε. Ο "αγγελικός κόσμος" μπορεί να είναι και ο κόσμος μας. Δεν πρόκειται για μια ανατροπή της "τάξης", αλλά μάλλον για μια "επανατοποθέτηση".

Ημερομηνία καταχώρησης: 28.12.2006