'Oταν ο ξυλογλύπτης βρεί μέταλλο στο εσωτερικό του ξύλου, το γλυπτό χαλάει.

'Oταν τα πάθη μας συναντήσουν την σκαπάνη της πορείας μας σε μία άλλη ατραπό, θα συμβούν παρόμοια πράγματα.

'Oταν τα πάθη μας καθοδηγήσουν τις πράξεις μας, τότε η σκαπάνη έχει στραβώσει.

'Oταν ο εγωισμός μας καθοδηγήσει τα "πρέπει" μας, η σκαπάνη της μύησής μας έχει αλλάξει πορεία.

'Oταν τα λάθη των άλλων γίνουν τροφή του εγώ μας, η ανασκαφή έχει παρεκτραπεί.

'Oταν το άδικο βαφτιστεί δίκιο για να εξυπηρετήσει τις μικροπολιτικές μας ανάγκες, το εύρημα ίσως έσπασε, το γλυπτό χάλασε. Ο ακατέργαστος λίθος θα μείνει ακατέργαστος μέχρι την στιγμή που κάποια ειδική σκαπάνη, κάποιο ειδικό εργαλείο αφαιρέσει το μέταλλο.

Πόσες φορές γεμίσαμε με μέταλλα την αντίληψή μας για να εξυπηρετήσουμε τον εγωισμό μας.

Πόσες φορές αφήσαμε τα μέταλλα της ματαιοδοξίας μας να διαφεντεύουν τις πράξεις μας, αλλά και τα πρέπει μας.

Τα μέταλλα της ύπαρξής μας, πάντα θα διαφεντεύουν την πορεία μας προς το φως.

Και όσο τα αφαιρούμε, τόσο η σκαπάνη θα πηγαίνει πιο βαθιά, για να συναντήσει νέα μέταλλα, που ούτε τα είχαμε φανταστεί.

Είναι όμως, εκεί. Μας περιμένουν. 'Iσως και πριν γεννηθούμε.

Περιμένουν το απαλό χέρι που θα παραμερίσει απαλά το χώμα και θα τα βγάλει στην επιφάνεια να τα δει το φως του ήλιου. Για να τα αντιμετωπίσουμε "αντρίκια", κάτω από το φως του ήλιου.

Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα αναγνωρίσουμε. Μετά να τα βάλουμε στην άκρη και να συνεχίσουμε την αναζήτηση νέων μετάλλων.

Για να μπορέσει μια μέρα να βρει η σκαπάνη τον δρόμο της, χωρίς μέταλλα.

Τότε ο λίθος θα αρχίσει να κατεργάζεται.

Ημερομηνία καταχώρησης: 7.12.2007