Οι διάφορες υποβαθμίσεις της ζωής οδηγούν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους σε πρόωρο γήρας. Εκτός όλων των άλλων αιτίων που λίγο - πολύ γνωρίζουμε (π.χ. άσχημη διατροφή, έλλειψη ύπνου, τσιγάρο, αλκοόλ, ελλιπής άσκηση, μόλυνση περιβάλλοντος, κλπ...) ένας σημαντικός λόγος που μας οδηγεί σε πρόωρα γηρατειά είναι η ανυπομονησία και η βιασύνη.

Βιαζόμαστε σχεδόν στα πάντα, σχεδόν καθημερινά. Στο φαγητό, στις κινήσεις μας, στον τρόπο ομιλίας μας, στην μελέτη μας... Ο χρόνος μάς περιορίζει ολοένα και πιο πολύ. Βιαζόμαστε να τελειώσουμε μια εργασία, κι αυτό ήδη από την έναρξή της. Επιθυμούμε την ταχύτητα: γρήγορη επιτυχία, γρήγορη πρόσβαση σε ό,τι ανά περίσταση επιθυμούμε, γρήγορο κέρδος, κλπ... Η απογοήτευση σε περίπτωση μη πραγματώσεως του επιθυμητού στον "προσδοκώμενο χρόνο" οδηγεί (σε πολλές περιπτώσεις) σε επώδυνες συνέπειες. Η συναισθηματική μας κατάσταση επηρεάζεται σημαντικά, μιας και γινόμαστε όλο και πιο επιρρεπείς στις παντός είδους συγκινήσεις. Η ενέργειά μας και η ζωτικότητά μας φθίνουν... γρήγορα.

Ξεχνούμε (!) να σκεφτόμαστε. Ξεχνούμε (!) να συλλογιζόμαστε. Κι αυτός είναι ένας σημαντικός παράγοντας γήρανσης.

Η νεότητα βρίσκεται στην συνειδητότητα του ανθρώπου. Κι είναι αρκετό να αισθάνεσαι νέος, για να είσαι. 'Oταν αισθανόμαστε νέοι, έχουμε την δύναμη και το πνεύμα του νέου, κι έτσι εκδηλώνουμε τις ιδιότητές του. Και μία από τις ιδιότητες του νέου είναι η εργατικότητά του. Εργασία με χαρά, χωρίς ανυπομονησία, χωρίς υπερβολές ως προς τον χρόνους μας, χωρίς εμμονή στην γρήγορη και καθολική επιτυχία... Εργασία έλλογη. Αυτός είναι ένας δρόμος έλλογης ανάπτυξης και εξέλιξης, διότι ο νέος είναι αυτός που αναπτύσσεται και εξελίσσεται και η εξέλιξη για ένα "ελεύθερο πνεύμα" δεν έχει τέλος.