Ο πόνος της αρρώστιας, μέρος της εκπαίδευσης PDF Εκτύπωση E-mail
Υγεία - Θεραπευτική - Αρθρα Υγείας - Θεραπευτικής
Τετάρτη, 12 Μάρτιος 2008 19:38

του Ιανού Γεωργίου

Η θεωρία του ενοποιημένου πεδίου προσπαθεί να περιλάβει σε ένα ολοκληρωμένο σύστημα όλες τις θεωρίες της φυσικής για τις διάφορες δυνάμεις που υπάρχουν στην φύση, ξεκινώντας από την νευτώνεια μηχανική και φθάνοντας στην σύγχρονη θεωρία των υπερχορδών κλπ. Αυτό εκφράζει μια γενικότερη τάση του ανθρώπου να μπορέσει να ενοποιήσει την αντίληψή του για τα συμβαίνοντα γύρω διασπώντας τον κλοιό μιας αναλυτικής και διαιρετικής σκέψης και περνώντας στην συνθετική διάσταση των πραγμάτων. Μια παρόμοια προσπάθεια επιχειρείται από τον φιλόσοφο Ken Wilber στο βιβλίο του Μια Θεωρία Για Τα Πάντα.


Και στην μια περίπτωση και στην άλλη, ωστόσο, βρισκόμαστε μπροστά σε θεωρίες χρειάζεται δε πολλή προσπάθεια και δύναμη από τον άνθρωπο να μπορέσει να τις μεταφέρει στην καθημερινότητα της ζωής όπου και θα αποδείξουν την πραγματική τους αξία.

Η ζωή κινείται, εν τω μεταξύ, σε έναν κόσμο διπολικότητας όπου η αναλυτική και η συνθετική σκέψη έχουν την θέση τους και εκπληρούν τον προορισμό και την αναγκαιότητά τους. Η διπολικότητα του κόσμου για τον άνθρωπο είναι υποχρεωτική, και ενόσω ο ίδιος δεν αποδέχεται την ύπαρξή της στην πραγματικότητα της ζωής του θα βασανίζεται ζητώντας την μία πλευρά των πραγμάτων, χάνοντας ωστόσο την άλλη που είναι απαραίτητη για την ισορροπία. 'Ετσι, στην ζωή του ο άνθρωπος συνηθίζει στη έννοια της υγείας ενώ τον ξενίζει και τον τρομάζει η σκέψη και μόνο μιας αρρώστιας. Μέσα ωστόσο από την διπολικότητα της υγείας και της αρρώστιας ο άνθρωπος καλείται να βρει τον δρόμο του προς την ευτυχία που μπορεί να είναι ανεξάρτητη από την κατάσταση της υγείας και της αρρώστιας. Σύμφωνα με μια τέτοια τοποθέτηση η αρρώστια αποκτά την δική της σημασία στην ζωή του ανθρώπου καθώς έχει την δυνατότητα να του υποδείξει τις παρεκκλίσεις της πορείας του που τον οδήγησαν μέχρις αυτού του σημείου.

Στην διπολικότητα, την μεγάλη αυτή πραγματικότητα του κόσμου από την οποία καλείται να διαφύγει, ο άνθρωπος ποτέ δεν εκπαιδεύτηκε και κυρίως δεν εκπαιδεύτηκε πώς να διαφύγει από αυτήν. 'Εχει εκπαιδευτεί στην αντίληψη του καλού και του κακού, εκτιμώντας το καλό και τρέμοντας μπροστά στο κακό, σπάνια ωστόσο μπορεί να σκεφτεί πέραν του καλού και του κακού. Η αναγκαιότητα διαφυγής από την διπολικότητα παραμένει, και ο άνθρωπος καλείται να επιχειρήσει κάτι για το οποίο δεν έχει εκπαιδευτεί, όπως και ποτέ δεν έχει εκπαιδευτεί στην ζωή ενώ συνήθως εκπαιδεύεται στις εκδηλώσεις και τα φαινόμενα της ζωής. 'Ετσι, το σχολείο βρίσκεται μακριά από την βοήθεια που θα μπορούσε να προσφέρει στον άνθρωπο για την κατανόηση της ζωής και των νόμων του κόσμου, κύριος από τους οποίους είναι εκείνος της διπολικότητας. Η εκκλησία από την άλλη πλευρά εμφανίζεται ως ο φορέας της πλευράς του καλού χωρίς να έχει καταφέρει να δείξει στον άνθρωπο την σημασία της διπολικότητας.

Απέμειναν συνεπώς τα νοσοκομεία και ο πόνος της αρρώστιας να μπορέσουν να εισάγουν τον άνθρωπο στην έννοια της διπολικότητας και της διαφυγής από αυτήν. Μπορεί να αρχίσει την εκπαίδευσή του στην πραγματικότητα της ζωής από την κατανόηση της σημασίας της αρρώστιας σαν σημείο στην πορεία της εξέλιξής του. Γιατί ο στόχος της αρρώστιας δεν είναι ο πόνος και ο θάνατος, αλλά η σημειοδότηση των παρεκκλίσεων της πορείας του. Δια της αρρώστιας, μπορεί λοιπόν, ο άνθρωπος να συνειδητοποιήσει όλα εκείνα που με άλλον τρόπο δεν μπόρεσε να κάνει στην ζωή του. Μπορεί το νοσοκομείο, τώρα πια, να πάρει την θέση του σχολείου για την έναρξη μιας νέας εκπαίδευσης στην Ζωή.

Η ενοποίηση της εκπαίδευσης με την υγεία και την θεραπεία μπορεί να γίνει κάτω από την αναζήτηση μιας διευρυμένης συνειδητότητας στα πλαίσια της αληθινής

Ημερομηνία καταχώρησης: 12.3.2008