Για τους οπαδούς, φαίνεται απαραίτητη, για να τους χαρίσει την ασφάλεια που μια απόδειξη φαίνεται να προσφέρει αλλά και την καταξίωση της θέσης τους στον επιστημονικό κόσμο. Για τους πολέμιους, η έλλειψη επιστημονικών αποδείξεων και τεκμηριώσεων την καταχωρεί στο πεδίο των 'αντιεπιστημονικών υποθέσεων". Η υποστήριξη της μιας ή της άλλης πλευράς αυτόματα τοποθετεί εκείνον που την κάνει στους φίλους ή τους πολέμιους της Ομοιοπαθητικής. Από την πλευρά αυτή οι φίλοι και οι οπαδοί της Ομοιοπαθητικής ζητούν την κοινωνική αλλά και επιστημονική αναγνώριση που μπορεί να προσφέρει, σε εκείνον που χρειάζεται, την ασφάλεια της καταξίωσης. Οι πολέμιοι της Ομοιοπαθητικής, στηριγμένοι στην ασφάλεια και την βεβαιότητα που ένας τίτλος ή ένα ίδρυμα τούς προσφέρει, δεν χρειάζονται επιβεβαίωση, γίνονται κριτές των συμβαινόντων στο περιβάλλον τους, μέσα από τα δεδομένα που ασφαλώς ή όχι παρέχουν οι στατιστικές και οι αναλύσεις.

'Ομως, η επιστήμη και η θρησκεία έχουν αποδειχθεί εργαλεία ωφέλιμα ή επικίνδυνα ανάλογα με τα χέρια στα οποία βρίσκονται και από τα οποία χρησιμοποιούνται. Ωστόσο, υπάρχει μια ακόμη θέση πέρα από τις δυο ήδη αναφερθείσες που θα είχε ενδιαφέρον να της δώσουμε μια μικρή προσοχή:

"'Εχει γίνει πολλή κουβέντα σχετικά με την "ακρίβεια της επιστήμης" και η ακριβής επιστήμη συνήθως υποτίθεται ότι επιτυγχάνεται αν κλείσει κανείς την καρδιά του ενάντια σε κάθε υψηλή κι εξυψωμένη επιρροή, καταπνίγοντας κάθε ευγενή συγκίνηση, αρνούμενος την ύπαρξη αρχών όπως η δικαιοσύνη και η αλήθεια, και απορρίπτοντας την αναγνώριση οποιουδήποτε πράγματος δεν είναι χονδροειδούς υλικής φύσης. Είναι σαν να ξεφορτώνεσαι όλα τα ιδεώδη στην σοφίτα όπου φυλάσσονται όλες οι απορριφθείσες δεισιδαιμονίες, να υποστηρίζεις ότι η ζωή είναι παράγωγο της ύλης, ότι η εμφάνιση των πραγμάτων είναι η πραγματικότητά της, και ότι δεν υπάρχει καμία άλλη πραγματικότητα. Φαίνεται, πως η εποχή αυτού του είδους της "ακριβούς επιστήμης" φτάνει στο τέλος της, η πνευματική τάση, και όχι ο πνευματισμός, έχει παίξει το πένθιμο εμβατήριό της, και δεν αξίζει να χάσουμε άλλα λόγια μαζί της. Η παράνοια συναντιέται παντού στον δρόμο της. Συνεπώς, δεν μπορεί να δει την αλήθεια, ούτε κι η παρουσία της αλήθειας μπορεί να αποδειχθεί σε έναν τρελό, ο οποίος είναι ανίκανος να κατανοήσει την οποιαδήποτε απόδειξη πέραν της ίδιας του της τρέλας.

Υπάρχει ένα άλλο είδος ακριβούς επιστήμης, ωστόσο, που συνίσταται στην αναγνώριση όχι μόνο της εμφάνισης των πραγμάτων, αλλά και της ψυχής της οποίας είναι σύμβολα. Αυτό το είδος της πραγματικά ακριβούς επιστήμης δεν είναι απλά το αποτέλεσμα εξωτερικής παρατήρησης, αλλά έχει ως βάση του την αναγνώριση αρχών. Για να αποκτηθεί, απαιτεί την ικανότητα να νιώθεις και να συνειδητοποιείς την παρουσία αυτού που είναι αόρατο, υψηλό και ανυψωτικής φύσης, να διακρίνεις εκείνη την αλήθεια, το κάλλος, την δικαιοσύνη, την καλοσύνη, κ.λπ., όχι ως απλές μορφές λόγου, ή ως υιοθετημένες "ηθικές", αλλά ως αρχές ικανές να αναπτυχθούν σε πραγματικές ισχείς, καθώς και σε μια καθαρή διάνοια, μια υγιή κρίση και έναν κάποιο βαθμό αγνότητας της καρδιάς. Τα μέσα για την απόκτηση αυτής της εσωτερικής γνώσης βρίσκονται στην κατοχή της ψυχής και στην παρατήρηση της δράσεως των ισχύων της αφού αφυπνιστούν και εισέλθουν μέσα στην ίδια της την συνειδητότητα. Η εξωτερική παρατήρηση μπορεί να μας διδάξει μονάχα ό,τι είναι επιφανειακό. 'Οποιος επιθυμεί να βρει το μαργαριτάρι που βρίσκεται στον βυθό του ωκεανού, πρέπει να βυθιστεί κάτω από την επιφάνεια του σφάλματος και να εισέλθει στην θάλασσα όπου τα νερά είναι βαθιά. Πρέπει να αντλήσει την σοφία του από την ζωντανή πηγή της ίδιας της σοφίας, και όχι από εικασίες και σοφισμούς -πρέπει να πάψει να ζει απλώς με θεωρία, και να πραγματώσει μέσα του την αιώνια ζωή". ("Η Συσχέτιση των Πνευματικών Δυνάμεων", Φραντς Χάρτμαν, Εκδόσεις "Κυβέλη", Αθήνα 2007).

Ημερομηνία καταχώρησης: 15.12.2007