Εντάσσεται στη ζωή μας; Διαμορφώνει αξίες; Προσφέρει λύσεις και προοπτικές, δίνοντας όραμα ιδαίτερα στους νέους στο παγκόσμιο περιβάλλον; Ακούει πραγματικά τις προτάσεις των νέων ή απλώς δίνει υπέροχες διακηρύξεις για την κοινωνική συνοχή, για ποιοτική εργασία και ζωή, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ευρωπαϊκές αξίες, την αξία της συμμετοχής τους στην πολιτική και κοινωνική ζωή;

"Για να φτάσεις στις πηγές πρέπει να κολυμβήσεις ενάντια στο ρεύμα", θα μας πεί ο Σ. Λετς. Αυτό οφείλουν να κάνουν οι νέοι.

"Ζούμε σ' έναν κόσμο που έχει κατακλυσθεί από τους ειδικούς και τους εμπειρογνώμονες που κόβουν την πραγματικότητα σε φέτες και είναι ανίκανοι να θέσουν τα θεμελιώδη και τα σφαιρικά προβλήματα", θα μας πεί ο Ε. Μορέν.

Το περίφημο χάσμα των γενεών είναι φυσικό να υπάρχει ως ένα σημείο, γιατί οι νέες γενιές έρχονται με καινούρια δεδομένα. Αλλοίμονο για την ανθρωπότητα, αν δεν ήταν έτσι! Δεν θα έπρεπε όμως να γεφυρώνεται; Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί δεν γίνεται αυτό; Δεν μας αρέσει βέβαια η κριτική σκέψη των νέων ανθρώπων και ο καλοπροαίρετος έλεγχος των παλαιότερων γενεών. Αν όμως οι νέοι καλούνται ενδόμυχα να διορθώσουν τα λάθη των μεγαλυτέρων τους, δεν οφείλουν να γνωρίζουν αυτά τα λάθη; Ποιός άραγε μιλάει μέσα από τα παιδιά; Μήπως είναι οι ίδιοι οι μεγαλύτεροι, οι οποίοι έχουν συνειδητοποιήσει τα σφάλματα του παρελθόντος τους;

Οι νέοι φέρνουν το καινούριο στοιχείο, το οποίο χρειάζεται να συμπληρώσει και να δώσει συνέχεια στο παληό. Γι' αυτό βέβαια εμφανίζεται η αντίσταση του παλαιού. Τότε οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίρνουν την άκαμπτη θέση απέναντι στους νέους: "Πάψε εσύ δεν γνωρίζεις, εγώ ξέρω". Τί ξέρει όμως ο γηραιότερος; Το παρελθόν! Ο νεότερος όμως φέρνει το μέλλον! Και η πείρα του παρελθόντος; Αν είναι χρήσιμη θα αποτελέσει βάση για την περαιτέρω εξέλιξη. Αν όχι θα βελτιωθεί ή θα απορριφθεί! Είναι πολύ απλό.

Οι νέοι μπορούν να διορθώσουν τα σφάλματα του παρελθόντος.

Δεν μπορούμε να παραδώσουμε τις πρακτικές του μέλλοντος με τα εργαλεία του παρελθόντος. Πώς θα παραδώσουμε τη σκυτάλη στους νέους ανθρώπους, αν μας περιμένουν σε ορισμένο σημείο εξέλιξης κι εμείς είμαστε ακόμη πολύ πίσω απ’ αυτό; Το έχουμε σκεφθεί αυτό ποτέ ως μία πιθανή πραγματικότητα; Τι σκυτάλη θα παραδώσουμε; Θα έχουμε σκυτάλη;

Δεν κληρονομήσαμε τη γη από τους προγόνους μας, αλλά την ενοικιάσαμε από τους απόγονούς μας.

"'Οποιος γνωρίζει ν' ακούει τους άλλους, σημαίνει πως έχει μάθει πολλά", θα μας πεί ο Φιλόθεος.

'''Οποιος γνωρίζει να ακούει τους νέους, σημαίνει πως έχει συνειδητοποιήσει πολλά", θα έλεγα εγώ.

Οι νέοι άνθρωποι δεν γεννιούνται από τους γονείς τους, αλλά φέρνουν σπέρματα του μέλλοντος από τον γεννήτορά τους. Περιέχουν όλες εκείνες τις μεταλλαγές του σπέρματος των μελλοντικών εξελίξεων, με καινούριες δυνατότητες προσδιορισμού της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, της φύσης του και της τάξης του.

Ημερομηνία καταχώρησης: 9.2.2008