Τα σκυλιά γαβγίζουν, το καραβάνι προχωρά...

Σάββατο, 29 Δεκέμβριος 2007 17:47

του Τριαντάφυλλου Κοτζαμάνη

Την Ζωή στην έρημο την διασφαλίζει το καραβάνι. Φορτωμένο με πραμάτειες λογιών-λογιών, αναλαμβάνει τον κίνδυνο να διασχίσει την καυτή κι εχθρική άμμο της ερήμου για να μεταφέρει τους ταξιδιώτες μ' ασφάλεια σε πιο εύκρατες περιοχές.

Το καραβάνι έχει ως στόχο να βγει απ' την έρημο, ακολουθώντας δρόμους που μονάχα ο οδηγός του ξέρει, δρόμους που τους ακολουθεί ακόμα κι όταν γύρω του φαντάζει μονάχα καυτή ξερή άμμος και θάνατος. Μόνος δεν μπορείς να οδοιπορήσεις στην έρημο με ασφάλεια και βεβαιότητα. Συντροφιά με άλλους μπορείς.

Πάντα παραμονεύει ο κίνδυνος, αλλά η παρουσία του οδηγού σου διασφαλίζει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης. Μπορεί βέβαια κι ο οδηγός να χαθεί, μπορεί κι αυτός να κάνει λάθος στην πορεία, αν ξαφνικά το μάτι του θολώσει και δεν μπορεί πια να διαβάζει τα σημάδια του ουρανού. Μπορεί κι αυτό να συμβεί... Γι' αυτό κι ο συνετός ταξιδιώτης πρέπει να εστιάζεται στα σημάδια του ουρανού και της γης, όπως του τα εξηγεί ο οδηγός του καραβανιού, ώστε να μπορέσει να επιβιώσει στην έρημο ακόμα και δίχως αυτόν -σ' ένα ταξίδι πια πολύ πιο αβέβαιο κι επικίνδυνο.

Το καραβάνι δεν περιλαμβάνει απλά μια ομάδα εμπόρων ταξιδευτών, αλλά συνήθως και μια ομάδα προσκυνητών. Πραματευτές και προσκυνητές, ύλη και πνεύμα, μαζί αγωνίζονται να διασχίσουν μ' ασφάλεια την έρημη χώρα όπου η εμπειρία -η γνώση τους- κι η πίστη τους θα δοκιμαστούν και θα πρέπει να βαδίσουν χέρι-χέρι αποφεύγοντας τις οφθαλμαπάτες, γιατί κάθε παρέκκλιση απ' την πορεία μπορεί να αποβεί μοιραία διαλέγοντας προσεκτικά τα πηγάδια, γιατί μπορεί να φαντάζουν πηγές Ζωής αλλά πολλές φορές κρύβουν τον θάνατο, όντας δηλητηριασμένα, αποφεύγοντας τις άγνωστες παρουσίες, μιας και δεν ξέρουν ποτέ αν οι καβαλάρηδες που ξεπροβάλλουν έξαφνα μπροστά τους είναι ταξιδιώτες κι αυτοί στην αφιλόξενη χώρα, ή ληστές που καραδοκούν την λεία τους μαθαίνοντας να κουβαλούν τα απολύτως απαραίτητα για να μη βουλιάξουν στην άμμο, μαθαίνοντας να μοιράζονται τροφή και νερό, για να φθάσουν όλοι, ει δυνατόν, στον προορισμό τους -σ' ένα τέτοιο ταξίδι πρέπει να μπορείς να 'σαι φτωχός, γιατί ίσως η ανεμοθύελλα σ' αναγκάσει ν' αφήσεις πίσω σου τα πάντα για να σωθείς.

Η έρημος όμως μονάχα έρημη δεν είναι. 'Eχει την δική της ζωή που με κάθε τρόπο προσπαθεί να σε κρατήσει κοντά της, είτε με το δάγκωμα του φιδιού και του σκορπιού, είτε με τα θέλγητρα της όασης. Εξίσου επικίνδυνα και τα δυο. Αν δεν φυλαχτείς απ' το φαρμακερό δάγκωμα, σύντομα θα γίνεις τροφή για τα όρνια που σε παρακολουθούν έτοιμα να γευθούν την σάρκα σου. Αν αφεθείς στα θέλγητρα της όασης και των κατοίκων της, μπορεί να μείνεις εκεί για πάντα, εγκλωβισμένος στις ομορφιές της μέχρι να 'ρθει κάποτε ο θάνατος. Στο ταξίδι μέσα στην έρημο δεν μπορείς ν' αποφύγεις τα ερπετά, τα όρνια και τις οάσεις. Πρέπει απλά να μάθεις να φυλάσσεσαι απ' αυτά και πάντα να προχωράς προς τον στόχο σου: να βγεις απ' την έρημο. Αλλά για να το πετύχεις, πρέπει να περάσεις μέσα απ' αυτήν και να την αντιμετωπίσεις.

Το καραβάνι πρέπει πάντα να προχωρά. Και καθώς περνά δίπλα απ' τους καταυλισμούς των κατοίκων της ερήμου, η παρουσία του ίσως ξυπνήσει μέσα τους την ανάγκη ν' ακολουθήσουν κι αυτοί το καραβάνι έξω απ' την έρημο. Πάντα όμως θα υπάρχουν κι οι εχθρικοί καταυλισμοί, αλλά κι εκείνοι που οι φοβισμένοι κάτοικοί τους είναι έτοιμοι να λιθoβoλήσoυν το καραβάνι για να το διώξουν μακριά, μήπως και ταράξει την ευδαιμονία τους, μήπως και τους πάρει το νερό και την τροφή τους... Και το καραβάνι προσπερνά, γιατί η συνεχής κίνηση είναι η ζωή του. Και πίσω του τα σκυλιά αλυχτούν, διώχνοντας μακριά αυτόν τον ξένο. Κι ας κουβαλάει αυτός ο ξένος όχι μονάχα πραμάτειες χρήσιμες, αλλά και την δυνατότητα να βγεις απ' την έρημο.

Έρημη χώρα κι η ζωή του ανθρώπου... Αλλά το καραβάνι της Ζωής προχωρά. Κι όσο κι αν τα σκυλιά στην έρημο γαβγίζουν, εκείνο συνεχίζει την πορεία του.

Ημερομηνία καταχώρησης: 29.12.2007