Για την "οικουμενικότητα"

Δευτέρα, 04 Δεκέμβριος 2006 00:16

Τι καινούριο μπορεί να έφερε ή να φέρει η συνάντηση του Πάπα με τον Πατριάρχη;

Πόσο μπορεί να προωθήσει πραγματικά την ενότητα των δύο εκκλησιών η συνάντηση αυτή; Πόσο άραγε την προώθησε η προηγούμενη;

Δεν είναι ίσως ότι μπορεί -γιατί θα μπορούσε...- να συμβάλει σε μια διευρυνόμενη συνεννόηση και συνεργασία (και κάποια χρονική στιγμή και ενοποίηση) με τις άλλες θρησκείες,(μουσουλμάνους π.χ.). Ή στην προστασία των ατομικών δικαιωμάτων του σύγχρονου ανθρώπου, στην εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας στον κόσμο, στην αντιμετώπιση της βίας και στην εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης...

'Ισως και να πρόσφερε ένα λιθαράκι σε κάτι απ' αυτά, αλλά κι αυτό δεν ξέρουμε αν είναι αρκετό σε μια εποχή που τρέχουν τόσο τα πράγματα...
Για την δυνατότητα άλλωστε να επιτύχουν οι ηγέτες των εκκλησιών σε τέτοιους στόχους κάτι σηματοδοτεί η επισήμανση ότι η συνάντηση αυτή έγινε "υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας". Σηματοδοτεί ένα περιβάλλον, ένα τείχος που τους προστατεύει και τους αποκλείει ταυτόχρονα, που πρέπει να το διαπεράσουν οι δυο εκκλησίες για να δράσουν. Αφού κατέλθουν από τους "θρόνους" και τα "αντιθρόνια" που λίγο πείθουν τους λαούς και ακόμη πιο λίγο ανακουφίζουν τον πόνο του κόσμου αυτού.

Η σημασία της συνάντησης δεν έγκειται στην επιβεβαίωση της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου που μπορεί να προσφέρει. Ούτε στην επισφράγιση της οικουμενικότητας της Κωνσταντινούπολης, τόπου συμπαρεύρεσης λαών, πολιτισμών και θρησκειών που επί αιώνες αντιπαρατέθηκαν και τώρα συναντώνται με βήμα μετέωρο ακόμα ανάμεσα στην αντιπαλότητα και στην συνεργασία. Αλλά στην υπόμνηση της οικουμενικότητας του μέλλοντός μας, οικουμενικότητας που επαφίεται πια, όχι τόσο σε πολιτικές ή εκκλησιαστικές ηγεσίες, αλλά στη συνειδητοποίηση του κάθε πολίτη, όσο γίνεται περισσότερων πολιτών αυτού του πλανήτη...

Λάμπρος Κουλελής

Ημερομηνία καταχώρησης: 4.12.2006