Η είδηση είναι πρωτοφανής.

Αναφέρεται στον τρόπο που (δεν) θα γιορτάσουν φέτος τα Χριστούγεννα οι 'Αγγλοι:

Χωρίς χριστουγεννιάτικα φωτάκια. Χωρίς στολισμό δρόμων, σχολείων και γραφείων. Χωρίς τα καθιερωμένα πάρτυ των ιδιωτικών επιχειρήσεων...

Τα σχολεία καλούν τους μαθητές να μην ανταλλάξουν ευχετήριες χριστουγεννιάτικες κάρτες, ενώ σε πολλές πόλεις θα αντικαταστήσουν ως και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα!

Γιατί όλα αυτά;

Για να μην προσβάλουν το θρησκευτικό συναίσθημα των Βρετανών πολιτών που είναι μουσουλμάνοι.

Τα μέτρα αυτά και η αιτιολογία τους συνιστούν, βέβαια, μια επίσημη παραδοχή ότι η Αγγλία που γνωρίζαμε δεν υπάρχει πια μετά και από την θεαματική αλλαγή της σύνθεσης του πληθυσμού της.

Μια ακόμη μεταβολή στην παγκόσμια γεωγραφία έχει συντελεσθεί, η οποία αντιστοιχεί σε μια νέα παγκόσμια πραγματικότητα όπου, τυπικά βέβαια, ο "ξένος" είναι πια δικός μας και ο "εχθρός" είναι κομμάτι μας...

Αλλά αυτό που είναι καινούριο και εντυπωσιάζει είναι το στοιχείο της υπερβολής: Μήπως σε λίγο θα αποφεύγουν να μιλάνε και αγγλικά για μην προκαλούν; Είναι τέτοιο, λοιπόν, το κλίμα του φόβου μέσα στο οποίο ζει η κοινωνία της άλλοτε κραταιάς δύναμης;* Ή μήπως πρόκειται για την σκόπιμη καλλιέργεια ενός φόβου που διευκολύνει την δημιουργία ενός "αντιτρομοκρατικού" κλίματος και μιας "αντιτρομοκρατικής" πολιτικής; Η οποία, τελικά, πού οδηγεί; Στην εξάλειψη του τρόμου ή στην εγκατάσταση του κύκλου του τρόμου;

'Η πρόκειται για ένα αίσθημα ενοχής απέναντι στους μουσουλμάνους;

Κι όμως... Αν πραγματικά αισθάνονται ότι με κάποιο τρόπο θίγουν τους μουσουλμάνους, θα μπορούσαν να αναρωτηθούν: Τι είναι αυτό που τους ερεθίζει; Η χριστιανική θρησκεία τους και τα έθιμά τους; Ή κάποια συγκεκριμένη πολιτική και κάποιες πράξεις τους;

Θα μπορούσαν, αντί να παίρνουν μέτρα αυτολογοκρισίας και αυτοσυρρίκνωσης (καταστάσεις οι οποίες πιθανόν στο μέλλον θα αποτελέσουν το εσωτερικό υπόβαθρο όχι μόνο για υποχωρήσεις αλλά για πάσης φύσεως μειώσεις), να πάρουν μια πολύ ουσιαστική απόφαση, σύμφωνη με το πνεύμα αγάπης και ειρήνης που ταιριάζει στην γιορτή. Να ανακοινώσουν, παραδείγματος χάριν, την έναρξη της αποχώρησης από το Ιράκ...

'Ετσι ώστε και να επιχειρήσουν μια νέα αρχή στις σχέσεις με τους μουσουλμάνους αλλά και να μπορούν να γιορτάσουν σαν φυσιολογικοί άνθρωποι τα Χριστούγεννά τους...

* Είναι ένα ακόμη στοιχείο άξιο επισήμανσης. Πόσο ο φόβος αποτελεί συνοδευτικό στοιχείο της υλικής ισχύος. Φοβούνται οι αδύνατοι τους ισχυρούς. Αλλά φοβούνται και οι ισχυροί, όσο κατέχουν την ισχύ αυτή, μήπως την χάσουν, και τον φόβο αυτό πρώτα απ' όλα τον βιώνουν και τον υφίστανται οι ίδιοι. Είναι κι αυτό ένα από τα ...μειονεκτήματα του "έχειν".

Λ. Κ.

Ημερομηνία καταχώρησης: 19.12.2006