Το να ζητήσουμε βοήθεια ευκαιρία να ‘βρεθούμε’ και πάλι ‘όλοι μαζί’ |
![]() |
![]() |
![]() |
Υγεία - Θεραπευτική - Μικρά Μυστικά |
Πέμπτη, 26 Φεβρουάριος 2009 13:20 |
Όσο ζούμε με τον φόβο της αυριανής μέρας πάντα θα έχουμε εσωτερικές συγκρούσεις και η ζωή μας θα είναι γεμάτη από άγχη, φόβους, ανησυχίες, αμφιβολίες, δυσαρέσκειες, κλπ… Αν στη ζωή μας κυριαρχούν αυτές οι αρνητικές ποιότητες, το μυαλό μας και η καρδιά μας δεν μπορούν να βρουν… ησυχία και να απελευθερωθούν απ’ όλα αυτά τα ‘δεσμά’. Έτσι, με σκέψεις και συναισθήματα αρνητικά γεμίζουμε την καθημερινότητά μας, μην αφήνοντας, τελικά, χώρο σε κάτι το θετικό, το εποικοδομητικό. Πολλές φορές ο κορεσμός από το αρνητικό είναι τόσο μεγάλος που νιώθουμε (ακόμα χειρότερα, πιστεύουμε) πως δεν υπάρχει πια καμιά ελπίδα για μας. Έχουμε σκεφθεί, όμως, την εκδοχή του να μην θέλουμε να ελπίζουμε; Μήπως, ναι, έχουμε… αφομοιωθεί τόσο πολύ από το αρνητικό που είναι… φυσικό να μην μπορούμε να ελπίζουμε; Ακόμα κι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει ελπίδα, γιατί εξακολουθεί και υπάρχει καλό μέσα μας και γύρω μας! Αν νιώθουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε πια για εμάς, ας ζητήσουμε βοήθεια από τους άλλους!... Το να ζητήσουμε βοήθεια όχι μονάχα δεν είναι ντροπή, αλλά αποτελεί και μια ευκαιρία να ‘βρεθούμε’ και πάλι ‘όλοι μαζί’, να νιώσουμε ο ένας τον άλλον, να συνειδητοποιήσουμε και πάλι την ανθρωπιά μας, την αγάπη μας, κλπ… Το να ζητήσουμε βοήθεια όταν πραγματικά βρισκόμαστε σε ανάγκη είναι, τελικά, και μια μαρτυρία πως, ίσως, ξαναβρίσκουμε τον δρόμο προς την… χαμένη ταπεινότητά μας. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε την αρχή μιας ‘νέας εποχής’ στη ζωή μας, μιας ‘καλύτερης κι ορθότερης’ ζωής. |