Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και η σχέση του με τα γήινα φαινόμενα ή γεγονότα PDF Εκτύπωση E-mail
Επιστήμη - Επιστημονικά άρθρα
Τετάρτη, 08 Απρίλιος 2009 23:00

  O Ήλιος είναι το ελκτικό κέντρο ολόκληρου του συστήματός μας. Οι Ήλιοι στο σύμπαν μας είναι οι συσσωρευτές των δυναμικών δονήσεων των προερχομένων από τη θερμότερη περιοχή του σύμπαντος, σε σχέση με τη δική μας περιοχή.Ο Ήλιος του συστήματός μας είναι άστρο σε κατάσταση πυρακτώσεως.Ο Ήλιος γεμίζει την έκταση του συστήματός μας με δυναμικές δονήσεις. Με τις διαφόρων σχημάτων δονήσεις του αποστέλλει στους πλανήτες του συστήματός μας και στη Γη το φως, την θερμότητα, την παλμική ακτινοβολία, τη σταθερή καθώς και την καμπύλη. Οι τρεις αυτές ακτινοβολίες είναι δονήσεις που παράγουν τη γραμμή, το σχήμα και το χρώμα στη φύση των πλανητών του συστήματός μας (Ορφική Κοσμογονία).

 Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, παράγεται από τη ροή των ηλεκτρικά φορτισμένων ιόντων και των ηλεκτρονίων. Το Ηλιακό και το Γήινο μαγνητικό πεδίο συμπεριφέρονται διαφορετικά, έχουν όμως κάτι κοινό: τη μορφή τους. Κατά τη διάρκεια της ελάχιστης ηλιακής δραστηριότητας το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, όπως της Γης, μοιάζει με το φάσμα ενός μαγνήτη, με μεγάλους κλειστούς βρόχους κοντά στον ισημερινό και τις ανοικτές δυναμικές γραμμές του πεδίου κοντά στους πόλους.

 

magnitikopedio_1                                                              

magnitikopedio_2


 

Οι επιστήμονες καλούν αυτή τη μορφή του πεδίου “μαγνητικό δίπολο”. Το διπολικό μαγνητικό πεδίο του ήλιου είναι 100 φορές ισχυρότερο από το γήινο μαγνητικό πεδίο.

Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου τυλίγει ολόκληρο το ηλιακό σύστημα σε μια φυσαλίδα που λέγεται “Ηλιόσφαιρα”. Η ηλιόσφαιρα επεκτείνεται 50 έως 100 αστρονομικές μονάδες πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. (Μία αστρονομική μονάδα AU είναι ίση με τη μέση απόσταση Ηλίου-Γης, περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα ).

Οι αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου μεταφέρονται εξωτερικά, μέσω της ηλιόσφαιρας, από τον ηλιακό άνεμο. Οι εκτινάξεις του στεμματικού υλικού στο διάστημα αποτελούνται από δισεκατομμύρια τόνους ηλεκτρισμένου αερίου και με αυτόν τον τρόπο ο Ήλιος  απορρίπτει το παλιό μαγνητικό πεδίο του και  δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για ένα νέο πεδίο. Τα τεράστια νέφη των φορτισμένων σωματιδίων χρειάζονται από 18 ώρες έως περίπου 3 ημέρες για να φθάσουν στη Γη.

Φαίνεται ότι αυτές οι εκτινάξεις ακολουθούν την αιχμή των ηλιακών κηλίδων.

(Περισσότερα στο άρθρο:   "Οι ηλιακές κηλίδες και η επίδρασή τους στη Γη".

Το αέριο που εκτινάσσεται παίρνει μαζί το παλιό “μαγνητικό δέρμα” του Ήλιου, επιτρέποντας έτσι να δημιουργηθεί ένα νέο για να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος. Περισσότερες από χίλιες εκτινάξεις στεμματικού υλικού χρειάζονται για να απομακρύνουν τον παλιό μαγνητισμό.

 

 

magnitikopedio_3Για  να διαδοθούν οι διαταραχές, με κάθε τρόπο, από τον Ήλιο στα εξωτερικά όρια της ηλιόσφαιρας, χρειάζεται περίπου ένα έτος.

Ο Ήλιος περιστρέφεται, γύρω από τον άξονά του, μια φορά κάθε 27 ημέρες.

Το μαγνητικό πεδίο του ήλιου αναστρέφεται κάθε 11 χρόνια. Σε μια μαγνητική αντιστροφή, ο μαγνητικός Βορράς γίνεται μαγνητικός Νότος και ο μαγνητικός Νότος γίνεται μαγνητικός Βορράς.

Ο 11ετής κύκλος της δραστηριότητας του Ήλιου αναγνωρίζεται από την εμφάνιση και την εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων. Η δραστηριότητα αυτή έχει μαγνητική προέλευση. Οι ηλιακές κηλίδες είναι πηγές έντονων μαγνητικών κόμβων.

Η αποδεκτή θεωρία σήμερα είναι ότι ο κύκλος των ηλιακών κηλίδων οφείλεται στην περιστροφή του και τη μεταφορά της θερμότητας μέσα στον Ήλιο.

Το γεγονός ότι τα εξωτερικά στρώματα του Ήλιου βρίσκονται σε υψηλότερη θερμοκρασία, και ότι ο Ήλιος περιστρέφεται πιο γρήγορα στον ισημερινό του από ό, τι στους πόλους του, και πιο γρήγορα στο εσωτερικό απ’ ό, τι στην επιφάνειά του, έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα ηλιακό δυναμό που, για 11 χρόνια, ενεργοποιείται όλο και περισσότερο. Έτσι σε κάποια χρονική στιγμή, κατά τη διάρκεια του μαγνητικού κύκλου, ο Ήλιος πρέπει να ρίξει το παλιό του “μαγνητικό δέρμα”, αφήνοντας να δημιουργηθεί ένα νεότερο και λιγότερο ανήσυχο.

 Όταν φθάνει το ηλιακό μέγιστο και οι ηλιακές κηλίδες είναι τόσο έντονες, που μαυρίζουν την όψη του Ήλιου, το μαγνητικό πεδίο του άστρου μας αρχίζει να αλλάζει.

Οι ροές στην επιφάνεια του Ήλιου μεταφέρουν τα μαγνητικά πεδία από τις κηλίδες στα μέσα πλάτη, προς τους πόλους του Ήλιου. Οι πόλοι αλλάζουν φορά, επειδή αυτές οι ροές αλλάζουν τις φορές της μαγνητικής ροής.

Οι μαγνητικοί πόλοι του Ήλιου, που άλλαξαν το 2001, θα παραμείνουν έτσι μέχρι το έτος 2012, όταν θα αντιστραφούν και πάλι.

Το 2012 έχει συνδεθεί με το τέλος του ημερολογίου των Μάγια, το οποίο είχε αρχίσει, όταν ο πλανήτης μας έζησε μία απότομη κλιματική αλλαγή η οποία προήλθε από απότομη διαφοροποίηση της λαμπρότητας του Ήλιου, όπως φαίνεται από ανάλυση δειγμάτων πάγου της Αρκτικής με ραδιοϊσότοπα, σε έρευνα  καθηγητή του Πανεπιστημίου του Οχάιο και ερευνητή του Πολικού Κέντρου Ερευνών.

Βέβαια, όπως σε ανάλογες περιπτώσεις και σε συνδυασμό με προφητείες και με την ευθυγράμμιση του Ήλιου με τον ισημερινό του Γαλαξία κ.λπ., το έτος αυτό συνδέεται με το τέλος του κόσμου.

Αλλά τι σημαίνει τέλος ενός κόσμου;

Πως το ερμηνεύουν αυτό οι άνθρωποι;

Είναι οπωσδήποτε απαραίτητο μία κοσμική τροποποίηση να συνοδεύεται από την καταστροφή του πλανήτη;

 

Χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι βλέπουμε τον κόσμο σύμφωνα μ’ αυτό που είμαστε!

 

Έχει παρατηρηθεί ότι η ακμή και η παρακμή των ανθρώπινων πολιτισμών ακολουθούν κυκλικές διαδρομές και σχετίζονται χρονικά με κάποιους κύκλους των ηλιακών κηλίδων.

Οπότε αναδύεται και η διάσταση της δυνατότητας αλλαγής προσανατολισμού, της αλλαγής κατεύθυνσης της ανθρωπότητας, σε τέτοιες συμπαντικές συγκυρίες, οι οποίες πιστοποιούνται και από εξωτερικά φαινόμενα και γεγονότα.

 

Σήμερα ο πλανήτης Γη και οι άνθρωποι που κατοικούν σ’ αυτόν περνούν μία πολύπλευρη και πολυεπίπεδη κρίση. Μπορούμε, λοιπόν, να μιλήσουμε για την πιθανότητα ενός τέλους του σημερινού κόσμου μας, ατομικά και συλλογικά, με την έννοια της ευκαιρίας μίας αλλαγής, μεταμόρφωσης και ανάστασης του κόσμου που χτίσαμε μέχρι τώρα, του τρόπου ζωής μας, του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.

 

Σίγουρα υπάρχουν σταθμοί στην ιστορία της ανθρωπότητας, όπου οι συνθήκες επιτρέπουν κβαντικά άλματα εξέλιξης.

Μία αντιστροφή πόλων σημαίνει μία πλήρη αντιστροφή των δεδομένων!

Οι ευκαιρίες εμφανίζονται μάλλον σε ιδιαίτερες περιόδους.

Στο κατώτατο σημείο της τροχιάς μίας ταλάντωσης μεταστρέφεται ανοδικά η πορεία!

Χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη προσοχή στα γενόμενα στις μέρες μας.

Όλα μιλάνε!

Σταμάτης  Τσαχάλης