Το μέγεθος μιας καταστροφής είναι μια αναντίρρητη πραγματικότητα μπροστά στην οποία κάθε άνθρωπος στέκεται και αισθάνεται αδύναμος. Η αντιμετώπιση της καταστροφής και ο απολογισμός των ζημιών είναι η πρώτη προτεραιότητα σε κάθε περίπτωση, μια διαδικασία που απαιτεί τον χρόνο και την ενέργεια των άμεσα συμμετεχόντων αλλά και εκείνων που βρίσκονται σε μια μεγαλύτερη απόσταση. Μέσα στην ένταση και την αγωνία των συνθηκών και των καταστάσεων και ενώ υπάρχουν οι προτεραιότητες απέναντι στην καταστροφή, ο εστιασμός της προσοχής στρέφεται στα φαινόμενα.  Ωστόσο, αυτό που συνήθως διαφεύγει είναι τα πράγματα πίσω και κάτω από τα φαινόμενα.

Η σύνθεση, η λειτουργία και η συντήρηση της ανθρώπινης ενέργειας αποτελούν μια ζωτική παράμετρο στην ανθρώπινη ζωή, αναλογικά, με τον ίδιο τρόπο που η ενέργεια σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί ένα μείζον ζήτημα, όχι μόνο για την ζωή στην καθημερινότητα, αλλά και για την δυνατότητα συνέχισης του ανθρώπινου πολιτισμού. Αναζητώντας τους παράγοντες που συνθέτουν και επηρεάζουν την ανθρώπινη ενέργεια κάποιος θα μπορούσε να περιπλανηθεί σε δρόμους και τεχνικές που βρίσκονται κοντά στη μεταφυσική αντίληψη των πραγμάτων, χωρίς ωστόσο να πετύχει την ανάπτυξη και την λειτουργία της σε βαθμό ικανό και απαραίτητο να κινήσει τον άνθρωπο στην εξελικτική του πορεία. Τις καθημερινά προσιτές και πανανθρώπινα διαθέσιμες πηγές ενέργειας συνήθως τις λησμονούμε αναζητώντας τιςσε περίπλοκα ψυχοδιανοητικά σχήματα.